مهدویت در کلام امام رضا علیه السلام
احمد بن زیاد همدانى - به سند مذکور در متن - از عبد السلام بن صالح روایت کند که گفت: از دعبل بن على خزاعی شنیدم می گفت:
چون براى حضرت رضا علیه السلام این قصیده را خواندم که مطلع آن این بود:
مدارس آیات خلت من تلاوة و منزل وحى مقفر العرصات
تا بدین جا رسیدم که گفته بودم:
خروج امام لا محالة خارج یقوم على اسم اللَّه و البرکات
یمیّز فینا کلّ حقّ و باطل و یجزی على النّعماء و النّقمات
امام علیه السلام (پس از شنیدن این اشعار) بسختى گریست، آنگاه سر خویش را بسوى من بالا برد و فرمود:
اى خزاعى روح القدس از زبان تو این دو بیت را سرود و سخن را گفت، آیا میدانى آن امام کیست و در چه زمانى قیام مى کند؟ عرض کردم: خیر اى سرورم، جز اینکه شنیده ام امامى از شما خاندان خروج میکند و روى زمین را از فساد پاک و جهان را پر از عدل و داد مى نماید.
آن جناب فرمود: اى دعبل، امام پس از من فرزندم محمد(امام جواد علیه السلام) است، و پس از محمد پسرش على(امام هادی علیه السلام) و پس از وى فرزندش حسن(امام حسن عسکری علیه السلام) و پس از او فرزندش حجت قائم که در زمان غیبتش انتظار او را کشند و در زمان حضور و ظهورش بر همه جهانیان مطاع و فرمانده باشد، و اگر از روزگار باقى نماند مگر یک روز؛ خداوند، آن یک روز را طولانى میکند تا او خارج شود و روى زمین را پر از عدل و داد کند، همچنان که پر از ظلم و جور شده است.
عیون اخبار الرضا(ع)، ج2، ص296-297
